10 March 2007
तुला शेवटचं जाताना पाहीलं
तुला शेवटचं जाताना पाहीलं
आणि माझे अश्रूं वाहू लागले
तेव्हां पासून ते सातत्याने
पापण्याच्या कूशीत राहू लागले
तेव्हा कळलचं नाही, माझं
पुढचं आयुष्य कसं वाहीलं
पण एका गोष्टीची खात्री होती
अश्रूंचा सागर उसळत राहीलं
अश्रूंनी व्यथा व्यक्त केली जरी
तरी त्यांनीचं खरा आधार दिला
एकेक क्षण जगण्यासाठी
एकेक श्वास उदार दीला
आजवर फक्त कर्जात जगलो
त्यात अश्रूंची भर वाढत राहीली
त्यांच्या परतफेडीच्या चिंतेने
मी रात्ररात्र जागत काढत राहीली
आता भिक्षा मागतोय तुमच्याकडे
मला कर्जातून मुक्त करण्यासाठी
कोणि अश्रूं ढाळेल का माझ्यासाठी
माझ्या अश्रूंच कर्ज उतरवण्यासाठी.
@सनिल पांगे
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment